Zamansız

Korkusuzca ilerlediğim koridor, her adımımda biraz daha uzuyordu. Bir ağaç. Ağacın dalları. Çıplak adam. Koşar adımlarla ilerledikçe merdivene ulaşıyorum. Aşağısı karanlık. Merdiven sonsuzluğa uzanır gibi küçülüyor. Tereddütsüz inmeye başlıyorum basamakları. Bir, iki, üç… Ağaç çıplak. Adamın kolları uzun. Dilimde kekremsi…

Serpil, Benim can dostum, sırdaşım. Ege kıyısında, küçük bir balıkçı kasabasının ucunda, küçük bir oteldeyiz, nihayet. Gündüzleri hava güneşli oluyor, ülkenin kış yaşadığını hissetmiyorsun bile, otel kolay bulunabilir bir yerde. Ola ki kaybolursan; portakal çiçeği kokusunu takip ederek bile bulabilirsin…