Tag
“Bir evlilik daha bitiyor. Ve Müşfik, bir kez daha evsiz, eşyasız, arabasız, tiyatroya sığınıyor. Her şeyini bırakıyor, alın be diyor, alın sizin olsun. Her şeyinden vazgeçiyor. Ama oğlundan, Mahmutcuğundan asla. Taşıyor onu her tarafa, köpek yavrusu gibi sanki, ağzında. Tiyatroda…
Yazıyı göster
O, bazen sevgi dolu bir dedeydi. Çoğunlukla büyük fabrikatör Hulusi Beyefendi. 1950’lerden itibaren sanayileşmeye paralel şehirleşme ve Demokrat Parti sürecinde taşradan kopup İstanbul’a yerleşen Hulusi Efendi’nin burjuvaziye teslim olmuş, en güzel hali, bazen soylu bir Osmanlı Paşasıydı. Arada bir mahallenin…
Yazıyı göster
Ne kadar çok sevdik onu. Kusursuz komedi zamanlamasıyla, kahkahaları kahkahalara lehimledi her defasında. Soluk alıp verdiği her karakterde ağır hayatlarımızı hafifletip bizi mutlu etti. Nasıl tarif etsem, fazlasıyla zalimleşen yaşama karşı bir korunaktı o her defasında. İyiliğin, mahalle hayatının simgesiydi…
Yazıyı göster
