Tiyatro

Yutmak ya da Gerçeklikle Düşselliğin Çizgilerinde Buluşmak

Kalbimde ince bir sızı hissettim. Sam’in bakışları soğuktu. Hırçındı. Katran rengindeydi. Ucun ucun tükenecek yalnızlıklar gibiydi. Ürperdim. Alacakaranlığın sesi bir çığlığa dönüştü içimde. Oyun başlamıştı. Anna’nın sesiyle irkildim bir an : “ İkiz kuleleri biliyor musun? Ben oradaydım. Londra’daki bombalamaları? Ben…

Yazıyı göster