Tag
Bu defa konuğum Erhan Çelik. Onu sadece “arşivci, koleksiyoner” diye tanımlarsam çok şeyi eksik bırakmış olurum. O gerçek bir centilmen, örneği neredeyse tükenmiş bir İstanbul Beyefendisi. Bir Gönül Akkor tutkunu. Şık, özenli, tevazu sahibi, entelektüel birikimi olan, eşine az rastlanır…
Yazıyı göster
Gözleri sanki bir ışıltı yağmuruydu konuşurken. Bakışları kadife gibi yumuşak, sevgi dolu! Hatırlıyorum; sedef tozuna bulanmışçasına parlak ve durgun bir gün sonuydu. O ses, tül mavisi bir ışık düşüverdi ayna kırıklarına. Beni çevreleyen bu halenin dışına çıkmak istemiyordum. Birden yağmur…
Yazıyı göster
Basitçe “d” Grubu’nun fikirlerine olabildiğince karşı çıkan bir “Yeniler Grubu”ndan bahsetmiştik. Hatta Mümtaz Yener’den ziyade bu konu üzerinde durduk ve neden böyle bir yol izleme ihtiyacı duyulduğuna da değindik. Şimdi Mümtaz Yener’in nasıl bir ortamda bulunduğunu elbette daha iyi kavrayabiliriz….
Yazıyı göster
Bir “Akdeniz Şarkısı”nda… Hatırlıyorum; seneler ve seneler evvel bir “Akdeniz Şarkısı”nda tanımıştım “Küçük Hanımefendi”yi. Ölümüm öldüremediği insanlar, hayal kahramanlardan biriydi, hiç kuşkusuz. Uçsuz bucaksız melodramlardan çıkıp gelmiş, hayatlarımıza karışmıştı usulca. Acılı, endişeli, yapayalnızlığa tutsak günler yaşamıştı. Ve dorukta bir şöhret!…
Yazıyı göster
1956’da ilk filmi olan Papatya’da rol aldığında henüz iki yaşındaydı. Funda, Duvaklı Göl, Ömrüm Böyle Geçti, Ölümden de Acı geldi sonrasında.1958-59 sezonunda Memduh Ün’ün yönetiminde çekilen Ayşecik ile bir anda milyonların sevgilisi oluverdi Zeynep Değirmencioğlu. Türk sinemasında çocuk yıldızlar dönemi, özellikle de sonu ‘cik’ ile biten küçük…
Yazıyı göster
O, bazen sevgi dolu bir dedeydi. Çoğunlukla büyük fabrikatör Hulusi Beyefendi. 1950’lerden itibaren sanayileşmeye paralel şehirleşme ve Demokrat Parti sürecinde taşradan kopup İstanbul’a yerleşen Hulusi Efendi’nin burjuvaziye teslim olmuş, en güzel hali, bazen soylu bir Osmanlı Paşasıydı. Arada bir mahallenin…
Yazıyı göster
