Kategori
Geçen hafta Yusuf Dündar’ın yazdığı ” Göç Dalgası” adlı oyunu izledim. Ünlü radyocu Deniz Tiryaki tam da yılbaşı gecesi radyoda o sinyal frekansını başlatır. Belleklere sabitlenmiş her şey ama her şeyin bir anda silindiğini düşünün. Geriye ne kalır ? Oyun…
Yazıyı göster
22 Mayıs akşamında Özge Midilli yönetiminde harikulade bir hareket tiyatrosu izledim. Kelimenin tam anlamıyla, soluk kesiciydi. Her AN bir başka yüzleşme içinde buldum kendimi. Her AN anladım ki, soyağacımızda elem, isyan, umut, kırıklıklar, öfke, lanetli sevgiler var. Klarnet, çello ve…
Yazıyı göster
Cihan Aşar ile geçtiğimiz hafta sahne tasarımından, tiyatrodan, çalışmalarından konuşurken, bir an Cavit Yamaç’ın bir yazısını hatırlamıştım: “Dyonissos ayinlerinden, Pitoef’in temsillerine, katedral önlerindeki ‘misterler’ den, Reinhardt-Creigh sistemlerine, ortaoyunundan radyo temsillerine kadar tiyatro, bir mektep, bir laboratuvar, bir müze olmayı hedef…
Yazıyı göster
Hilmi Zafer Şahin imzalı “Bir Kümes Hikayesi ” adlı piyesi okurken, çocukluğumun tiyatro oyunları geçti gözümün önünden. İstanbul Şehir Tiyatrosu’nun Fatih ve Üsküdar Sahneleri, çarşamba günü saat 15.00’te son gongun çalmasıyla açılan o bordo kadife perde, alkışlar, alkışlar… Şimdi düşünüyorum…
Yazıyı göster
“Avni Dilligil’i Anıyoruz ” ( 1979 ) adlı kitabı yeniden okurken, Tunç Yalman’ın satırları beni bir kez daha çok etkiledi: “Meraklanma,” demişti. “Ben kolay ölmem. Ama eğer emri hak vaki olacaksa, ben mutlaka sahnede can vereceğim. Çünkü yukarıdaki ile anlaşmamız…
Yazıyı göster
Sabaha karşıydı zaman. Pencerede belli belirsiz bir gölge.. Ricky Blaine, gecenin içinden süzülen ışıkları fark etti. Gülümsemeye çalıştı. Şehriyar Ömer-ün Neman, ” Anlat, Şehrazat” diye mırıldandı. Yorgundu. William Shakespeare, Romeo ve Juliett’in yaşlandıkça artan hırçınlıklarından bıkmış, usanmıştı artık. Rahat huzur…
Yazıyı göster
