Yazar
Hayatın alaca karanlığına gerilmiş, beyaz perdede, diyelim ki kırk küsur yıl kadar önce, bir hayal kadın olarak tanımıştık Adile Naşit’i. Saadet Hanım. Hafize Ana. Adoş. ‘Hisseli Kumpanya’nın Adalet’i. “Neşe-i muhabbet”imiz, vazgeçilmezimizdi o. Mutlu muydu, gerçekten mutlu olabilmiş miydi, yanıtı zamana ve sanatın koynuna…
Yazıyı göster
“En zoru budur işte; kendi gözlerine, kendi yüreğine, kendi geçmişine, kendi hayatına bakmak.Sahiden bakmak.Ne gördüğü değil, ne görmek istediği önemliydi.Ya alıp kendini gidecekti, ya da terk edecekti. Kararını verdi. Geriye ‘Aşkın Romans’ını bıraktı…” “Aşkın Romansı” / Tülay Bilginer Bir benzeri…
Yazıyı göster
Pencere camlarında yağmur taneleri. Duvarda kunt, el değmemiş bir hüzünle menevişlenen gölgeler. Tavandan mavisi bol eflatun bir ışık süzüldü. Havanın ürperten ıslaklığını yerle bir eden o sesle gülümsedim: “Ben Prenses Mehtap Yanık . Oryantal rakkaseniz. Koca bulalım derken, dansöz olduk…
Yazıyı göster
Klasik eserlerden, günün moda şarkılarına dek geniş bir repertuvar ve çok güçlü bir yorum, her şarkıya ruh üfleyen o estetik duyarlılık. Farklı ses rengi ve şarkı söyleme üslubu. Şunu özellikle vurgulamak istiyorum, klasikler başta olmak üzere serbest icra ile piyasa şarkılarının belirlediği müzikal…
Yazıyı göster
1956’da ilk filmi olan Papatya’da rol aldığında henüz iki yaşındaydı. Funda, Duvaklı Göl, Ömrüm Böyle Geçti, Ölümden de Acı geldi sonrasında.1958-59 sezonunda Memduh Ün’ün yönetiminde çekilen Ayşecik ile bir anda milyonların sevgilisi oluverdi Zeynep Değirmencioğlu. Türk sinemasında çocuk yıldızlar dönemi, özellikle de sonu ‘cik’ ile biten küçük…
Yazıyı göster
Karşımdaydı. Gözlerimdeydi. Sesim, soluğum kesildi birden. Bakışlarında hüzne çalan bir bulanıklık geziniyordu sanki. Düşler kadar güzeldi. Çok güzeldi. Seneler önce başlanıp devam edilmemiş bir öyküyü hatırlatıyordu bana. Artık her şey birbirine karışıyor, birbirine benziyor, birbiri içinde eriyip dağılıyordu. Büyülenmiş olmalıydım….
Yazıyı göster
