Yazar
Düşün, günler akıp gidiyor İstanbul’un gece trafiği gibi, ta ki bir kaza ile sen mecburen durana kadar. Hayatın monologları ile güzel güzel oyalanıyorsun, cumalar, pazartesiler, tatiller, kahvaltılar falan filan ta ki birden ağır grip olana kadar… Bir sonraki duş aslında…
Yazıyı göster
Cevan abi, bizim semtin sevilen esnaflarındandır. Kısa bir süre önce, yıllarca işlettiği rulmancıyı çocuklarına devredip emeklilik keyfi yapmaya başladı. Yaşıtlarından kat be kat fazla olan testosteronunun baskısıyla kırışıklıklarının gizlenmesini (okuyucudan ricam buraya takılmaması) kıskansam da kendisiyle muhabbet hep keyiflidir. Gerçi az önce geçen…
Yazıyı göster
Aslında tiyatroya olan merakım beni şu an havaalanına götüren taksicinin, hayatıma olan merakından fazla değildir. Ta ki tesadüfen tanıştığım, Cihangir Cumhuriyeti’nin kafası hep karışık kadın karakterinin, bir Londra bir Nevşehir’de ‘var olan yokluğunu’ fethetme sohbetine başlayana kadar. Açıkçası gri, salaş…
Yazıyı göster
Malatya uçağın inişi ile birlikte bir türlü bitmeyen kitabım “Homo Deus”u kapatıyorum. Evet, “gereksizler” diye bir sınıf olacağız, robotlar şöyle yapacak falan filan. Ben bunu düşünürken koridorun diğer tarafındaki teyzem, iniş korkusu ile fısıldayarak dua okuyor, onun yanındaki az önce…
Yazıyı göster
Aramakla bulunmaz, ancak bulanlar arayanlardır. Beyazıd-ı Bestami “Acaba dünyada bir mucizeler dönemi vardı da ben mi kaçırdım?” diye düşüncelere dalıyorum, uçak anonslarının yankısı altında. Bunu Avrupa’nın göbeğindeki bir şehrin havalimanının, Lounge’unda oturup elinde Financial Times, kulağında Spotify’dan bir Neşet…
Yazıyı göster
Daha uçakta arkadaşlarım başladı: “Bu gezinin dönüşünde hiçbir şey eskisi gibi olmayacak.” Bir gün bir şey olacak ve her şey değişecek fikri nedense hayatlarımızın arka planında, öyle misafir gibiyiz günlere, mevsimlere, yıllara… Neyse dördü bir yerde erkek grubumuz Madrid sokaklarına…
Yazıyı göster
