Belki bütün arayışların,kayboluşların üzerinedir.
Yanlış trenin, doğru vagonunda olmanın kâr sayıldığı bir yerde güne uyanıp güneşi selamlıyorsun.
Yüzünde doğumundaki gülüşten eser yok.
Olsun.
Yine de gülümsüyorsun.
Aklına trenden inmek hiç gelmiyor.
Gelse de doğru yöne gittiğine kendini ikna edip bütün zorlukları anında çürütüyorsun.
Doğru trenin yanlış vagonunda olma ihtimali daha ürkütücü geliyor. Bütün çürümeleri sahipleniyorsun.
Samimiyetsizliklerini sarmalayıp
eşelediklerini kenara bırakıp
kendinden bir adım uzaktaki Sen’in elini tutuyor ve uykuya dalıyorsun.