Kategori
Hatırlıyorum, 1970’lerin hemen başıydı. Sabah erken kalkmış, okula gitmeden gazetelere hızla göz atıyordum ki, aaaa, nasıl şeydi bu? Filiz Akın’ın yanında bir Filiz Akın daha duruyordu resmen. Şaşkınlıkla sayfaya eğildim. Kahvaltı bekleyebilirdi, zaten süt henüz çok sıcaktı, pek de aç…
Devamını Oku
Çocukluk ve neredeyse ilk gençlik yıllarının tamamı Bingöl’ün Solhan ilçesinde geçmiş. Tiyatro hiç izlememiş aslında. Tiyatro salonu, fuaye, kulis, takip ışığı, sofita, program dergisi nedir bilmemiş. Sadece ilkokul üçüncü sınıf öğrencisiyken rol aldığı o ufacık skeç diyelim. Hani okul müsamereleri…
Devamını Oku
Rocco: – Neden mi oynamak istemedim? Çünkü hepimiz kırılganız. Bazılarımız diğerlerinden daha da fazla. (Telefonunu çıkarır.) Haklısın. Bunlar haddinden de fazlasını biliyor hayatlarımız hakkında. Çok fazla kurcalamak istemedim. Kara kutular enkazlarda açılır. Ne zamanki, bu ilişki enkaza dönüşür, o zaman göstermek…
Devamını Oku
Birkaç kirli, çoktan rengi atmış eski çarşaf, bir leğen, çamaşır ipi, tahta mandallar ve iki çamaşırcı kadın: Mei ile Po. Kulakları ne kadar çok ses duydu onların, bilseniz. Ölüm çığlıkları, kutlamalar, feryatlar… Anlatma zamanıydı artık. Olup biteni anlatacaklardı. Bulundukları yerden…
Devamını Oku
Geçen hafta Yusuf Dündar’ın yazdığı ” Göç Dalgası” adlı oyunu izledim. Ünlü radyocu Deniz Tiryaki tam da yılbaşı gecesi radyoda o sinyal frekansını başlatır. Belleklere sabitlenmiş her şey ama her şeyin bir anda silindiğini düşünün. Geriye ne kalır ? Oyun…
Devamını Oku
22 Mayıs akşamında Özge Midilli yönetiminde harikulade bir hareket tiyatrosu izledim. Kelimenin tam anlamıyla, soluk kesiciydi. Her AN bir başka yüzleşme içinde buldum kendimi. Her AN anladım ki, soyağacımızda elem, isyan, umut, kırıklıklar, öfke, lanetli sevgiler var. Klarnet, çello ve…
Devamını Oku
Cihan Aşar ile geçtiğimiz hafta sahne tasarımından, tiyatrodan, çalışmalarından konuşurken, bir an Cavit Yamaç’ın bir yazısını hatırlamıştım: “Dyonissos ayinlerinden, Pitoef’in temsillerine, katedral önlerindeki ‘misterler’ den, Reinhardt-Creigh sistemlerine, ortaoyunundan radyo temsillerine kadar tiyatro, bir mektep, bir laboratuvar, bir müze olmayı hedef…
Devamını Oku
Hilmi Zafer Şahin imzalı “Bir Kümes Hikayesi ” adlı piyesi okurken, çocukluğumun tiyatro oyunları geçti gözümün önünden. İstanbul Şehir Tiyatrosu’nun Fatih ve Üsküdar Sahneleri, çarşamba günü saat 15.00’te son gongun çalmasıyla açılan o bordo kadife perde, alkışlar, alkışlar… Şimdi düşünüyorum…
Devamını Oku
“Avni Dilligil’i Anıyoruz ” ( 1979 ) adlı kitabı yeniden okurken, Tunç Yalman’ın satırları beni bir kez daha çok etkiledi: “Meraklanma,” demişti. “Ben kolay ölmem. Ama eğer emri hak vaki olacaksa, ben mutlaka sahnede can vereceğim. Çünkü yukarıdaki ile anlaşmamız…
Devamını Oku
Sabaha karşıydı zaman. Pencerede belli belirsiz bir gölge.. Ricky Blaine, gecenin içinden süzülen ışıkları fark etti. Gülümsemeye çalıştı. Şehriyar Ömer-ün Neman, ” Anlat, Şehrazat” diye mırıldandı. Yorgundu. William Shakespeare, Romeo ve Juliett’in yaşlandıkça artan hırçınlıklarından bıkmış, usanmıştı artık. Rahat huzur…
Devamını Oku