Kategori
Kimileri için, ‘nihilizm tragedyası’ olarak tanımlansa da, Georg Buchner’in ifadesiyle ‘açık bir yara’dır Woyzeck. Kanamalı, ufunetli bir yara. Üst kimlikler tarafından sürekli yargılanmış, itilmiş, ötede kalması istenmiş, para uğruna laboratuar tecrübelerinde kobay olmayı kabullenmiş, hayatında sahip olduğu tek “sevgi nesnesi”…
Devamını Oku
Geçtiğimiz akşam Yavuz ile Epizot & Tiyatro Sevi’nin ortak yapımı “Kaç Baba Kaç”ı izledik. Haldun Dormen’in, Ray Cooney’den dilimize çevirdiği piyes, “Yeniden seyredeyim,” dedirten harikulade bir fars.. Hatırlıyorum, 1988-1989 tiyatro sezonu olmalıydı “Kaç Baba Kaç”ı, Dormen Tiyatrosu’nda; Haldun Dormen, Metin…
Devamını Oku
İ.B.B. Şehir Tiyatroları oyuncusu ve Sahne Seyir’in kurucularından Derya Yıldırım ile Türkiye’de çocuk tiyatrosunun dünü, bugünü üzerine konuştuk… Pınar Çekirge & Yavuz Pak: Çocuk tiyatrosu ile ilişkiniz ne zaman, nasıl başladı Derya Hanım? Derya Yıldırım : 12 yaşımda Eskişehir…
Devamını Oku
“Oyuncu, oynadığı sürece yaşar; oynamadığı zaman, kalbi durmasa da ölür.” Mücap Ofluoğlu İlk repliği karanlık bir salonda “Işık” olan, tiyatro üzerine bir oyun izledik geçen gün Yavuz ile. Sahnenin, kulisin, dekorların, soyunma odasında çevresi ampullerle dolu aynaların arasında dolaştık oyun…
Devamını Oku
“Brick: Ne kazanacaksın? Kızgın damdaki bir kedinin zaferi ne olabilir ki? Maggie: Dayanabildiğin kadar durabilmek, sanırım!” Mam’art yapımı olan “Kızgın Damdaki Kedi” oyununu izlerken, doğrusunu isterseniz riyakarlık, hırs, yalan, bastırılmış cinsellik, çıkar ilişkileriyle dolu iki yüzlü hayatların çıkışsız anaforunda buldum…
Devamını Oku
Geçtiğimiz günlerde Yavuz Pak ile, Stefan Tsanev’in yazdığı ve Ragıp Yavuz’un yönettiği ” Kanlı Komedya”yı (Caligula) izledik. Ragıp Yavuz bir kez daha piyesin tüm ayrıntılarını derinliğine işleyerek, kalıplaşmış kimi tuzaklara düşmeden, son derece inandırıcı ve etkileyici bir şekilde sahneye taşımış…
Devamını Oku
Beyoğlu, Nişantaşı’nda geçer çocukluğu. Kirkor Usta’yı da, Madam Sophie’yi de, Terzi Abraham’ı da, Bakkal Hüseyin’i de tanır. Ege otlarından Rum pilakisine, Ermeni topiğine… Hani ne derler, sanki bugünmüş gibi. Zaman hiç geçmemişcesine. Evet, çok kültürlülüğü deneyimler o yaşında ve aslında…
Devamını Oku
Geceye yakın bir saatte nasıl oldu bilmiyorum, Haldun Taner’in sesiyle ürperdim: “Hayat da tiyatro gibi. Orada da rolü biten kulise geçiyor. O çıkıyor, oyun sürüyor. Ve her gece saat dokuzda perde yine açılıyor.” Havai maviden koyu laciverte uzanan gölgeler arasındaydım….
Devamını Oku
Sahnede yaşar kıldığı her karakteri hiç ezilmeden, tüm incelikleriyle, dahası en sahici anlamıyla var ederek, su götürmez ustalığını her defasında kanıtlayan, Türk tiyatrosunun gelmiş geçmiş en önemli oyuncularından biridir Ani İpekkaya. Piyesin başından sonuna değin, izleyicisini sürükleyen, onda binbir duyarlılığı…
Devamını Oku
Salona girdiğimizde ürperdiğimi hissettim bir an. Sahnede üst üste yığılmış cesetler vardı. Giysilerinde kurumuş kan lekeleri. Korkunç bir felaket yaşanmış olmalıydı. Acıyla katılaşmıştı gözbebekleri. yYoğun, genzi yakan bir kan kokusu yayılıyordu sanki. Nova Oyun Yapım’ı geçen sezon, “Takma Kirpikler” ile…
Devamını Oku