Lyubov Andreyevna Ranyevskaya bir an yüzümü elleri arasına aldı ve gözlerimin ta içine baktı. Stella Kowalski yanağına süzülen bir damla yaşı usulca siliverdi o an. Gece gittikçe koyulaşıyordu. Pencere camlarında sırılsıklam, soğuk bir yağmur. Atiye saçını eliyle arkaya attı. Kirpiklerinin altından…
Devamını Oku
Perdeyi aralayıp pencere camlarından süzülen yağmur tanelerine baktım. Hala şimşekler çakıyordu. Ne oldu bilmiyorum, bir anda her şey eflatuna kesti. Gözlerimi kamaştıran bir ışık yağmuru içindeydim adeta. Sabahat’i hatırladım. Senaristliği ve yönetmenliğini Şükrü Alaçam’ın yaptığı, “Locman”ı izlediğimde, itiraf etmeliyim ki Nergis Çorakçı’nın perdede yaşar…
Devamını Oku
“Geçen bunca seneye rağmen, tiyatroyla ilgili hala öğrenecek ne çok şeyim olduğunu biliyorum. Anlayacağınız, öğrenciliğim hiç bitmeyecek. Şimdilerde bana ‘Hocam,’ diyenlere, ‘Yapmayın, halen talebeyim,’ diyorum.” Suna Keskin Tül perdenin ardından süzülen inci grisi ışık, sanki geçmiş zamanlardan bir şeyler fısıldıyor…
Devamını Oku
“Gülriz Sururi, yaşamını sanata, sanatını yaşamına dönüştürmüştür.” Zeynep Oral Başını kaldırdı bir an, gözlerimizin ta içine baktı Filumena. Eski, geçmiş, yok olmuş bir zamandan bahsediyor gibiydik dakikalardır. Belki de hayat böyle bir şeydi. Her şey ve gerçekte hiçbir şey. Sally…
Devamını Oku
Craft Tiyatro, “Yutmak” oyunuyla, bir kez daha tecimsel ucuzluklara, genel geçere taviz vermeksizin son derece nitelikli bir yapımla, tiyatroya olan saygısını ortaya koyuyor ve gerçek tiyatroya hasret kalmış seyirciyi bir şölene davet ediyor. Tiyatro özlemimizi bir güzel dindiriyor. “Yutmak”ın yönetmeni…
Devamını Oku
Kimileri için, ‘nihilizm tragedyası’ olarak tanımlansa da, Georg Buchner’in ifadesiyle ‘açık bir yara’dır Woyzeck. Kanamalı, ufunetli bir yara. Üst kimlikler tarafından sürekli yargılanmış, itilmiş, ötede kalması istenmiş, para uğruna laboratuar tecrübelerinde kobay olmayı kabullenmiş, hayatında sahip olduğu tek “sevgi nesnesi”…
Devamını Oku
İ.B.B. Şehir Tiyatroları oyuncusu ve Sahne Seyir’in kurucularından Derya Yıldırım ile Türkiye’de çocuk tiyatrosunun dünü, bugünü üzerine konuştuk… Pınar Çekirge & Yavuz Pak: Çocuk tiyatrosu ile ilişkiniz ne zaman, nasıl başladı Derya Hanım? Derya Yıldırım : 12 yaşımda Eskişehir…
Devamını Oku
Geceye yakın bir saatte nasıl oldu bilmiyorum, Haldun Taner’in sesiyle ürperdim: “Hayat da tiyatro gibi. Orada da rolü biten kulise geçiyor. O çıkıyor, oyun sürüyor. Ve her gece saat dokuzda perde yine açılıyor.” Havai maviden koyu laciverte uzanan gölgeler arasındaydım….
Devamını Oku
“İsmi Fyodor Mihayloviç Dostoyevski olan şahıs… 1849 tarihinde, yüce devletimiz ve ulu Çarımız II. Nikola’ya karşı aleni bir, propagandaya karıştığı gerekçesiyle tutuklanıp, ölüme mahkum edilmiştir… Fyodor Mihayloviç Dostoyevski’nin, halen yazmakta olduğu Netoçka Nezvanova isimli romanın, devlet, millet, din ve ahlâk…
Devamını Oku
“Yedi – sekiz yaşında ya var, ya yokum. Yine bir gece, kabus. Bir karabasan tepemde, uçurumun kenarındayım, düştüm düşeceğim; çığlıkla, terler içinde uyandım. Yayam duymuş sesimi; elinde bembeyaz, ipek bir havlu, ısıtmış bir de. Sırtımı ovarken, ‘Korkma Zabelcan’ dedi, ‘Korkma Ceberrut’lardan,…
Devamını Oku